Vanaf 1 maart 2012 is er een nieuwe manier van geschillenbeslechting in het familie-erfrecht: arbitrage. Het Nederlands Arbitrage Instituut (NAI) beschikt sedertdien over een “Familiekamer”, die bemenst wordt door ruim twintig deskundige familie-erfrechtarbiters. Hierna wordt aangegeven waarom in het familie-erfrecht behoefte bestaat aan deze voor het familie-erfrecht nieuwe geïnstitutionaliseerde vorm van geschillenbeslechting naast de reeds bestaande processen van geschiloplossing. Bovendien wordt duidelijk hoe arbitrage in het familie-erfrecht werkt. Maar eerst…
Even terug in de tijd
Vanaf 1 oktober 1971, toen de Lex Polak werd ingevoerd, kon een echtgenoot via de dagvaardingsprocedure echtscheiding vorderen op de grond dat het huwelijk duurzaam is ontwricht. Voordien moest nog worden gesteld en moest de rechter beoordelen of sprake was van één van de volgende vier echtscheidingsgronden: overspel, kwaadwillige verlating, veroordeling wegens misdrijf tot een vrijheidsstraf van vier jaar of langer en door de ene echtgenoot jegens de andere gepleegde verwondingen of levensgevaarlijke misdrijven. Sedertdien werd overheidsinmenging langzamerhand verder teruggedrongen. Eerst verdween bij wet van 28 november 1984 de verplichte zogenoemde 818-compartitie. Vanaf 1 januari 1993 werd echtscheiding niet langer gevorderd bij dagvaarding, maar kon deze worden verzocht in een eenzijdig dan wel gemeenschappelijk verzoek. Oogmerk van deze wetswijziging was om scheidingsprocedures zo vlug en eenvoudig mogelijk af te wikkelen. Niet langer zou daarom behoefte bestaan aan appel van een beschikking voorlopige voorzieningen, nu de beslissing op een echtscheidingsverzoek inclusief nevenvoorzieningen binnen enkele maanden zou kunnen worden gegeven.
Klik hier om het gehele artikel te lezen.
