Een werknemer heeft min-uren op het moment dat hij of zij het dienstverband eindigt. Het komt vaak voor. In de laatste weken wordt vaak nog geprobeerd om deze min-uren weg te werken. Wat als dat niet lukt? Mag een werkgever de resterende min-uren dan verrekenen met de eindafrekening? Het staat een werkgever vrij om met zijn werknemers overeen te komen dat eventuele min-uren met de eindafrekening verrekend worden. Een werkgever kan deze afspraak opnemen in een arbeidsovereenkomst of een personeelshandboek. Het ontstaan van min-uren mag echter niet in de risicosfeer van de werkgever liggen. Verrekening is dan niet mogelijk. Wanneer komen min-uren voor rekening van de werkgever? Een voorbeeld daarvan wordt besproken in een recente uitspraak van de Rechtbank Midden-Nederland.
Feiten
Werknemer is op 13 juni 2016 bij Werkgever in dienst getreden in de functie van Medewerker Horeca. In eerste instantie werkte Werknemer 30 uren per week. Eind 2016 is afgesproken dat zij vanwege haar opleiding tijdelijk niet zou werken op de vrijdag. Deze uren zou zij in de avond of in het weekend inhalen. Eind 2017 is de arbeidsuur van Werknemer verder uitgebreid; zij is 35 uren per week gaan werken. In het huishoudelijk reglement van Werkgever is bepaald dat als werknemers min-uren opbouwen, zij die uren de volgende maand moeten inhalen. Ook is daarin vermeld dat de werknemers zelf verantwoordelijk zijn voor een correcte registratie. In januari 2018 heeft Werknemer haar arbeidsovereenkomst opgezegd. Vervolgens kwam aan het licht dat Werknemer 111 uren in de min stond. Vanwege ziekte lukte het Werknemer niet meer om deze uren in te halen. De min-uren heeft Werkgever dan ook verrekend met de eindafrekening. Werknemer was het daar niet mee eens en stapte naar de rechter.
Verrekenen van min-uren toegestaan?
In de procedure ligt de vraag voor of de min-uren voor rekening van Werkgever moeten komen. Werkgever meent dat zij Werknemer er telkens en tijdig op heeft gewezen dat zij haar min-uren moest inhalen. Werknemer gaf hier zelf geen gehoor aan. De kantonrechter is het niet eens met Werkgever. Verrekening van de min-uren is niet mogelijk. Werkgever had Werknemer actief moeten sturen op het weg werken van haar min-uren. De uren van Werknemer stonden al jarenlang in de min. Ondanks deze min-uren heeft Werkgever ingestemd met een uitbreiding van de arbeidsduur. Hiermee heeft Werkgever de situatie op zijn beloop gelaten, aldus de kantonrechter. Het is dan ook niet redelijk dat Werknemer kort voor haar vertrek ineens wel actief aangesproken wordt op haar plicht om min-uren in te halen. Kortom, Werkgever had de min-uren niet op de eindafrekening in mindering mogen brengen. De vordering van Werknemer wordt toegewezen.
Conclusie
Het is belangrijk om als werkgever actief op te treden bij min-uren. Ook als genoeg werk voorhanden is en een werknemer zelf niet meer wil werken. Het wijzen op de eigen verantwoordelijkheid van de werknemer is dan niet altijd voldoende. Heeft u vragen naar aanleiding van dit artikel of andere arbeidsrechtelijke vragen, neemt u dan gerust vrijblijvend contact op met Raisa Ramaker of andere leden van de sectie Arbeidsrecht .
